*

            CÉO

Dixéronlle que tiña que ser quén de desenganar o céo

usar as unllas ata predecir un tempo, outro tempo

flabeado coma a cola dun pavo real, outro tempo.

Xa grasexa a carne a punto de ser espicañada.

/

Con mans eivas, to(u)pas, arrinca da cárcere a tempestade

o eixo de todas as infancias, os cánticos máis feros

torturados aquiles que son culpados, os que fan, os que din

e sempre pensan antes de actuar e así pecan contra a sin-

razón da Orde e as súas fermosas, verbas, do val ermo

/

O céo sempre está enganado, engulle un terrón que nom tem nome

e os homes que o desexan mata lentamente

chove

na pel

unha lingua

ouvéa con todas as dores incluso cas caneiras pasaxeiras

ten un nome

céo

/