Mentres,
unha fenda na terra
unha
nena, bota un barquiño de papel
cunha
margurenta mensaxe.
A
materialidade é a maternidade do corpo.
Mais non é un xogo é exploración
alfarería
mergullar
as superficies
atè
baleirar os olhos
e
descobrir
que
a beleza sempre está detrás
a
piques de cair
coma
verde antes de afroitar.
Maus
sen embargo que ouvéan o salouco
cos
azos de inaugurar o xogo
maus
que escaravellan no son tripado dos caracois.
Lusco
que preña a terra
fusco
que trona o ceo, e ela
a
nena, razóa co latexo.
A
materialidade é a maternidade do corpo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario