05

Para non me perder

neste cemiterio ambulante

abro meu caderno de rasgunhos.

A primeira páxina contén a pegada dunha brúxula, unha

practica á sodomía ca agulla que indica o camiño ao fío, i é

nestes momentos nos que ti me retiras a palabra e as gaivotas

remexen no lixo ata convertir aquilo nun acto afirmativo do mundo.

As gaivotas adoitan facer cousas retóricas para o auditorio,

que reflexione sobre os seus propios sentimentos.

Abro do meu corpo un país de chuvia que quedará intacto e penso

cunha cabeza que vaise enchendo de terra

falo de mín

agardando saber de mín.

Para non me perder.