][ Outono
en Rianxo (1966) Reload ]
nu
un
Non
teño idea porqué escribo contra mín.
Véxome vir en voz baixa papando migallas
apagando candís pola rúa Rosalía de Castro.
Farto na negrura dignidade.
pola mañán, cariña de rosas
pola tarde, cara de can.
Escribo este poema porque vexo que voume dar unha ostia
como un mundo
a rúa é longa
apátrida tamén
ruim descenso por permanecer na escrita,
cada miga de pan
unha acusación anunciada estalando
o ritual
cuspe
debaixo da noite
os vagalumes aghárran-se no peito,
o fío, pasando de longo semella inquedanza de sombras
i eu, ou meus osos, profanan o chán co xiz
que deslinda as marxes do morto.
Paseniño,
percorro o pobo.
